Survivor για (διδυμο)μαμάδες. Το απόλυτο “παιχνίδι” αγάπης, τρυφερότητας, ζεστασιάς, αγκαλιάς, ξενυχτιού, κούρασης, ξεκούρασης, επιβίωσης, ζωής!

Όταν απέκτησα τα δίδυμα αγοράκια μου, ήμουν τρισευτυχισμένη. Στη ζωή μου όμως, ήρθαν όλα τα πάνω κάτω.
Δεν είχα προηγούμενη εμπειρία στη φροντίδα μωρών και ήμουν έξω από τα νερά μου. Δεν ήξερα τι να πρωτοκάνω. Άφηνα το ένα μωρό, έπιανα το άλλο. Δεν προλάβαινα να ξαπλώσω, να ηρεμήσω και να απολαύσω αυτή την τόσο ιδιαίτερη περίοδο…
Επιπλέον, ήταν και η αρχή της πανδημίας, οπότε οποιαδήποτε βοήθεια είχα αρχικά βρει, την ακύρωσα. Δεν ήθελα καμία ξένη γυναίκα να είναι τόσο κοντά στα μωράκια μου, κάτω από αυτές τις συνθήκες. Ήμουν μόνη μου…
Ένιωθα ότι έπαιζα σε ένα μοναχικό παιχνίδι survivor για (διδυμο)μαμάδες! Έπρεπε οπωσδήποτε να επιβιώσω…
Αν και οι πρώτοι έξι μήνες ήταν εξοντωτικοί, τα κατάφερα! Βρήκα τρόπους για να απολαμβάνω τον χρόνο με τα μωράκια μου, να χαλαρώνω και κυρίως να περνάω εγώ καλά κι αυτά καλύτερα!
Τα tips επιβίωσης που προτείνω στο σημερινό άρθρο, αφορούν κυρίως διδυμομαμάδες, γιατί οι απαιτήσεις είναι διπλές κι επομένως και η κούραση διπλή! Είναι όμως σίγουρα χρήσιμα και σε μία μανούλα με ένα μωράκι, ειδικά αν δεν έχει βοήθεια.
Καθημερινό πρόγραμμα
Όλα τα μωράκια λατρεύουν τη ρουτίνα. Θέλουν καθημερινά να ακολουθούν το ίδιο πρόγραμμα, χωρίς να δυσανασχετούν, όπως ίσως εμείς νομίζουμε.
Ειδικά στην περίπτωση των διδύμων, πρέπει οπωσδήποτε να έχουν πρόγραμμα, κυρίως στο φαγητό και στον ύπνο. Μόνο έτσι θα μπορείς κι εσύ να κάνεις τις δουλειές σου, να ηρεμείς λίγη ώρα και να απολαμβάνεις τον χρόνο μαζί τους.
Ιδανικό είναι να έχουν κοινό πρόγραμμα, για να κερδίζεις χρόνο για τις υπόλοιπες ασχολίες σας. Είναι δύσκολο στην αρχή, αλλά με επιμονή και υπομονή μπορείς να το καταφέρεις, όπως το έκανα κι εγώ.
Ο ύπνος τρέφει τα παιδιά, αλλά και τις (διδυμο)μαμάδες
Στην αρχή τα μωράκια πίνουν γαλατάκι και κλείνουν αμέσως τα ματάκια τους. Αργότερα, οι ώρες του ύπνου τους είναι λιγότερες. Κοντά στον χρόνο έχουν δημιουργήσει μόνα τους ένα σταθερό πρόγραμμα ύπνου.
Το καλύτερο που έχεις να κάνεις, κι αυτό έκανα κι εγώ, είναι, μόλις ηρεμούν, να ξαπλώνεις αμέσως. Και μην μου πεις ότι δεν μπορείς να κλείσεις τα μάτια σου τη μέρα. Με τόση κούραση, ξενύχτι κι απαιτήσεις, πρέπει οπωσδήποτε να ξαπλώσεις στο κρεβάτι σου, έστω και για λίγο, αλλιώς δεν θα αντέξεις.
Είναι δύσκολο να κοιμήσεις ταυτόχρονα δίδυμα μωράκια, αλλά όχι ακατόρθωτο. Εγώ, την ώρα του μεσημεριανού ύπνου, άφηνα το ένα στο παρκοκρέβατο, έπαιρνα αγκαλίτσα το άλλο με το κουβερτάκι του (για να του δώσω το μήνυμα ότι ήρθε η ώρα του ύπνου), το κοίμιζα, το πήγαινα στο κρεβατάκι του και μετά με τον ίδιο τρόπο, κοίμιζα και το άλλο. Και μετά επιτέλους… Ξάπλωνα κι εγώ! Πραγματικά δεν το πίστευα. Σχεδόν δύο ώρες ύπνου και ξεκούρασης… Έτσι γέμιζα τις μπαταρίες μου για την υπόλοιπη μέρα.
Γιατί… Ο ύπνος τρέφει τα παιδιά, αλλά και τις (διδυμο)μαμάδες!
Βραδινά γαλακτο-ξυπνήματα
Θήλασα τα μωράκια μου μέχρι τον έβδομο μήνα, ενώ παράλληλα τους έδινα και συμπλήρωμα. Κάθε βράδυ, πριν ξαπλώσω, ετοίμαζα μπιμπερό με νερό σε διαφορετικές ποσότητες. Από ένα σημείο και μετά, ήξερα περίπου πόσα ml γάλα θα πιουν και τα είχα έτοιμα για τα βραδινά γαλακτο-ξυπνήματά τους!
Μόλις το ένα μωράκι ξύπναγε, χωρίς να ανάψω πολλά φώτα, το έπαιρνα αγκαλίτσα, τυλιγμένο στο κουβερτάκι του για να χουζουρεύει, έπαιρνα το μπιμπερό με το νερό κι ετοίμαζα το γαλατάκι του. Το έδινα χωρίς καθυστέρηση και χωρίς να ξαγρυπνήσει και να χάσει τον ύπνο του. Μετά από λίγο ξύπναγε και το άλλο και το τάιζα με τον ίδιο τρόπο.
Όσες φορές ξύπναγαν και τα δύο ταυτόχρονα, σήκωνα για βοήθεια τον άντρα μου. Δεν ήθελα να αφήσω κανένα μωράκι να κλαίει και να περιμένει.
Ημερολόγιο διατροφής
Αν δεν θηλάζεις αλλά ταΐζεις τα μωράκια σου με μπιμπερό, είναι καλό να έχεις ένα ημερολόγιο διατροφής. Κάθε φορά που πίνουν γαλατάκι, σημειώνεις την ώρα και πόσα ml ήπιαν. Έτσι όταν ξαναξυπνήσουν, θα ξέρεις περίπου πόσο πρέπει να τους δώσεις. Μετά από μερικές μέρες θα καταλαβαίνεις περίπου τι ώρα θα ξυπνήσουν και πόσο γάλα θα πιουν.
Ξεκίνησα να κρατάω ημερολόγιο διατροφής από την πρώτη μέρα που πήρα σπίτι τα μωράκια μου και συνέχισα, μέχρι που σταμάτησαν να ξυπνάνε τη νύχτα κι έπιναν γάλα μόνο πρωί και βράδυ.
Διαφορετικά υπνοδωμάτια
Τα διδυμάκια έχουν ιδιαίτερη σχέση μεταξύ τους και δεν πρέπει να τα χωρίζεις, όπως λένε οι ειδικοί. Σαν σκέψη είναι ωραία, αλλά στην πράξη δεν βολεύει καθόλου.
Όταν πήγα τα μωράκια μου στο δωμάτιό τους, έβαλα τις κούνιες τους δίπλα δίπλα για να έχουν παρέα το ένα το άλλο. Μεγάλο λάθος! Κάθε φορά που ξύπναγε το ένα με κλάματα, τάραζε και το άλλο. Καταλαβαίνεις τι γινόταν κάθε βράδυ. Δυο μωρά που έκλαιγαν ταυτόχρονα και δεν ήξερα πώς να τα ηρεμήσω.
Επειδή όμως δεν είχα τρίτο υπνοδωμάτιο, κοίμιζα το ένα στο κρεβάτι μου με προστατευτικά γύρω-γύρω, μέχρι τις δώδεκα. Κάπου εκεί, ήξερα ότι θα ξύπναγε για το γαλατάκι του. Το τάιζα, το άφηνα πάλι στο κρεβάτι μου, περίμενα να ξυπνήσει και το άλλο για γαλατάκι και μετά τα έβαζα και τα δύο μαζί στο δωμάτιό τους. Κι εγώ επιτέλους στο δικό μου, μέχρι το επόμενο γαλακτο-ξύπνημα!
Καλές συνήθειες φαγητού
Τις καλές συνήθειες στο φαγητό τις μαθαίνεις από νωρίς. Κάθε μωράκι πρέπει να έχει τη θέση του στο τραπέζι με το καρεκλάκι του, δικό του μπολάκι και κουταλάκι, όπως και μπιμπερό ή ποτηράκι για νερό.
Την ώρα του φαγητού, είναι καλό να υπάρχει ηρεμία, καλή διάθεση και χαλαρή ατμόσφαιρα. Εγώ έκλεινα το ραδιόφωνο και απομάκρυνα τα παιχνίδια τους. Τα έβαζα στα καρεκλάκια τους απέναντί μου και τρώγαμε μαζί. Μία κουταλίτσα το ένα μωράκι, μία το άλλο, μία εγώ. Έτρωγαν όσο ήθελε το καθένα, χωρίς να τα πιέζω, ούτε να δυσανασχετώ όταν έκλειναν με πείσμα το στόμα τους ή έφτυναν το φαγητό. Στο τέλος τα έπαιρνα αγκαλίτσα και τους έδινα τις τελευταίες κουταλίτσες τους.
Αν θέλεις να διαβάσεις κι άλλα tips για διδυμομαμάδες, κάνε κλικ εδώ.

Twins mom survivor
Οι πρώτοι επτά μήνες με τα δίδυμα αγοράκια μου ήταν εξοντωτικοί. Νύσταζα και ήμουν κουρασμένη συνέχεια. Νόμιζα ότι δεν θα ξάπλωνα στο κρεβάτι μου συνεχόμενες ώρες ποτέ ξανά!
Ένιωθα ότι έπαιζα σε ένα παιχνίδι survivor για (διδυμο)μαμάδες! Έπρεπε οπωσδήποτε να επιβιώσω…
Επιβίωσα! Με μεγάλη υπομονή, έφτιαξα ένα κοινό πρόγραμμα και για τα δύο μωράκια.
- Το πρωινό ξύπνημα ήταν γύρω στις έξι! Αυτή τη βάρδια την είχε αναλάβει ο άντρας μου, μέχρι να ξυπνήσω στις οκτώ.
- Μέχρι τις δέκα που τρώγαμε φρουτόκρεμα, είχα απλώσει το πλυντήριο, αερίσει τα δωμάτια και μαγειρέψει φαγητό για εμάς και τα μωρά.
- Μετά, παίζαμε στο χαλί, μέχρι τη μία το μεσημέρι. Τα κοίμιζα και ξάπλωνα κι εγώ μέχρι τις τρεις.
- Στις τέσσερις είχαμε τελειώσει το μεσημεριανό μας φαγητό. Όταν έκανε κρύο, πηγαίναμε βόλτα με το αυτοκίνητο, ενώ όταν είχε ήλιο και ζέστη με τα καρότσια. Πολλές φορές παίζαμε στο χαλί μέχρι τις επτά, εκτός από τις μέρες που τα έκανα μπανάκι που ξεκινούσαμε από τις πεντέμισι.
- Τρώγαμε απογευματινή κρέμα, φορούσαμε μπιτζάμες και χαμηλώναμε τα φώτα. Στις οκτώ το ένα μωράκι έπινε γάλα και το έβαζα στην κούνια του και στις οκτώμισι το άλλο.
- Μέχρι τις εννέα είχα συμμαζέψει την κουζίνα, ετοιμάσει το επόμενο πλυντήριο, έκανα μπάνιο για να χαλαρώσω και ήμουν μπροστά στον υπολογιστή μου για να δουλέψω μέχρι τις δώδεκα. Κάπου εκεί ήταν και το πρώτο βραδινό γαλακτο-ξύπνημά τους. Μετά επιτέλους ξάπλωνα κι εγώ…
- Γύρω στις τρεις είχαμε άλλο ένα γαλακτο-ξύπνημα… Ξύπναγα εγώ ή ο άντρας μου, όποιος άκουγε το μωράκι. Αν ξύπναγαν και τα δύο, ήμασταν όρθιοι και οι δύο μαζί.
Ακολούθησα το συγκεκριμένο πρόγραμμα σχεδόν δύο χρόνια με μεγάλη υπομονή, αλλά κυρίως με απέραντη αγάπη. Το βρίσκεις αυστηρό, βαρετό ή μονότονο; Για εμένα ήταν οι ομορφότερες στιγμές της ζωής μου κι ας ήταν οι πιο κουραστικές. Δεν θα τις άλλαζα με τίποτα!

Αφήστε μια απάντηση