Δεν είναι καθόλου τυχαίος ο χαρακτηρισμός “τρομερά δίχρονα” (terrible twos) για τα μικρά παιδιά που διανύουν τη δύσκολη ηλικία των δύο χρονών.
Μήπως νιώθετε ότι τα υπέροχα δίδυμα παιδάκια σας μοιάζουν λίγο με τον Ντένις τον τρομερό επί δύο;
Θέλω να ξέρετε ότι συμπάσχω μαζί σας καθημερινά…
Το σπίτι είναι πραγματικά τρελοκομείο. Γκρίνια, φωνές, πείσματα και κλάματα… Και ξαφνικά τραγούδια και γέλια… Κι εγώ με πονοκέφαλο στα πρόθυρα ψυχιατρείου…
Η ηλικία των δύο χρονών είναι μία σημαντική μεταβατική περίοδος από το βρεφικό στη νηπιακό στάδιο.
Τα “τρομερά δίχρονα” (terrible twos) αρχίζουν να αντιλαμβάνονται καλύτερα τον εαυτό τους αλλά και τον κόσμο γύρω τους. Καταλαβαίνουν την δύναμή τους ενώ παράλληλα προσπαθούν να βρουν τα όριά τους.
Όταν τα διδυμάκια μου ήταν ακόμα μωράκια, είχα γράψει το άρθρο Survivor για (διδυμο)μαμάδες, όπου έδινα πρακτικά tips επιβίωσης σε κουρασμένες και αγχωμένες (διδυμο)μαμάδες…
Τώρα που είναι τρομεροί δίχρονοι διδυμομπελάδες, μετά από καθημερινές μάχες μαζί τους, κατέληξα σε κάποια απλά μαμαδίστικα συμπεράσματα που ίσως βοηθήσουν κι εσάς…
Ελευθερία και αυτονομία
Σε αυτήν την ηλικία τα “τρομερά δίχρονα” θέλουν να νιώθουν περισσότερο ελεύθερα. Να περπατάνε χωρίς να τα πιάνετε από το χέρι, να ξεμακραίνουν από κοντά σας και να εξερευνούν τον γύρω χώρο μόνα τους. Συχνά αρχίζουν να τρέχουν ξαφνικά προς την αντίθετη κατεύθυνση λες και το κάνουν επίτηδες.
Τα διδυμάκια μου έτρεχαν σε διαφορετικές κατευθύνσεις την ίδια στιγμή, είτε μέσα, είτε έξω από το σπίτι. Ποιον από τους δύο να πιάσω πρώτα;
Δώστε τους την ελευθερία που θέλουν, παρακολουθώντας από μία ασφαλή απόσταση, ώστε να επέμβετε αν χρειαστεί, αρκεί να μην υπάρχει κίνδυνος να χτυπήσουν.
Έτσι θα νιώσουν αυτόνομα, ανεξάρτητα κι ελεύθερα, και κάποια στιγμή θα τους φύγει η περιέργεια για το άγνωστο.
Tantrum ή ξεσπάσματα οργής
Τα ξαφνικά ξεσπάσματα οργής των terrible twos ή αλλιώς tantrum είναι πολύ συνηθισμένα σε αυτήν την ηλικία, ακόμα κι αν φαινομενικά δεν υπάρχει κανένας λόγος. Ίσως για τους ενήλικες πραγματικά να μην υπάρχει, αλλά στο μυαλουδάκι των δίχρονων είναι πολλά αυτά που δεν κατανοούν και ίσως τους ενοχλούν. Ή ακόμα δεν ξέρουν και τα ίδια τι είναι αυτό που τους ενοχλεί.
Ψυχραιμία και υπομονή! Αν τα παιδιά ουρλιάζουν και προσπαθείτε να επιβληθείτε με φωνές, δεν θα καταφέρετε απολύτως τίποτα. Εσείς θα έχετε πονοκέφαλο και πονόλαιμο, ενώ μετά από λίγο τα παιδάκια θα γελάνε σαν να μην συμβαίνει τίποτα.
Αντιπερισπασμός
Η καλύτερη και πιο δοκιμασμένη λύση στα ξεσπάσματα και την άσχημη συμπεριφορά των τρομερών δίχρονων είναι ο αντιπερισπασμός.
Κρατήστε την ψυχραιμία σας και τραβήξτε την προσοχή τους σε κάτι απλό, π.χ. το πουλάκι που ήρθε έξω από το παράθυρο, το σκυλάκι που γαβγίζει ή την κόρνα ενός αυτοκινήτου.
Τα διδυμάκια μου δεν τα έχω συνηθίσει με ανοιχτή τηλεόραση. Όταν όμως βλέπω τα δύσκολα, τα βάζω για λίγο στον καναπέ να δουν κινούμενα σχέδια. Σε δευτερόλεπτα υπάρχει πάλι ηρεμία και τα παιδάκια παίζουν με τα παιχνίδια τους.
Θετική επιβράβευση καθημερινά
Ένα παιδί που κάνει συνεχώς σκανταλιές, μπορεί εύκολα να σας βγάλει εκτός εαυτού. Οι δυνατές φωνές ίσως το κάνουν να ηρεμήσει για λίγο, αλλά δημιουργούν φόβο και σύγχυση.
Ο ήρεμος, χαμηλός τόνος στη φωνή σας και η καθημερινή επιβράβευση του παιδιού με θετικές κουβέντες, ακόμα και για απλά πράγματα, θα το κάνει πιο υπεύθυνο, σταδιακά πιο ικανοποιημένο από τον εαυτό του και πιο ήρεμο. Η μαγική λέξη σε αυτή την περίπτωση είναι “μπράβο”! “Μπράβο, πολύ ωραία παίζεις με το αυτοκινητάκι σου”, “μπράβο, τι ωραία που διαβάζεις το βιβλίο σου”.
Είναι σημαντικό να μην βάζετε αρνητικές ταμπέλες και κυρίως μην σας ακούν τα παιδιά να τα χαρακτηρίζετε με αρνητικές λέξεις. Ίσως να μην μιλάνε ακόμα, καταλαβαίνουν όμως πολλά.
Βάλτε νερό στο κρασί σας
Είναι τόσα πολλά τα “όχι”, “μην” και “δεν” που πρέπει να ακολουθήσει ένα δίχρονο παιδί που σίγουρα θα κούραζαν κι έναν ενήλικα.
Βάλτε νερό στο κρασί σας κι αφήστε το να κάνει κάτι που για εσάς δεν είναι αποδεκτό, αλλά δεν είναι και τόσο σοβαρό, οπότε δεν θα βλάψει κανέναν. Δεν πειράζει αν μία φορά περάσει το δικό του!
Ξεκάθαρα όρια
Στην ηλικία των δύο χρονών είναι η κατάλληλη στιγμή για να βάλετε ξεκάθαρα όρια. Αν δεν μπουν τώρα, αργότερα θα είναι πολύ δύσκολο, ακόμα και για τους δασκάλους.
Τα σαφή όρια μαθαίνουν στα παιδιά πειθαρχία και σεβασμό, ενώ τα βοηθούν να καταλάβουν πώς πρέπει να επικοινωνούν με τους άλλους, χωρίς φωνές και ακραίες συμπεριφορές.
Χωρίς αυτά νιώθουν ανασφάλεια κι έλλειψη εμπιστοσύνης προς τον εαυτό τους.
Η οριοθέτηση δεν είναι εύκολη υπόθεση και σίγουρα δεν θα το πετύχετε από τη μια μέρα στην άλλη. Αν θέλετε όμως τα παιδιά σας να γίνουν ώριμοι και υπεύθυνοι ενήλικες, πρέπει να επιμείνετε.
Αν όλα αυτά σας είναι δύσκολα, κάντε κλικ εδώ.
Αγκαλιά
Μία από τις συμβουλές που μου έδωσαν όταν γέννησα, αλλά δεν ακολούθησα, ήταν “μην τα αγκαλιάζεις πολύ γιατί θα κακομάθουν και μετά θα ζητάνε συνέχεια αγκαλιές”…
Έδωσα κι ακόμα δίνω άπειρες αγκαλιές, είτε το ζητήσουν, είτε όχι. Λέτε να είμαι τόσο τυχερή που θα συνεχίσουν να ζητάνε κι όταν μεγαλώσουν;
Η αγκαλιά μεταδίδει στα παιδιά, εκτός από απεριόριστη αγάπη και ζεστασιά, ασφάλεια, προστασία και σταθερότητα. Ενισχύει την αυτοεκτίμηση, διώχνει μακριά το άγχος και τον φόβο, και χτίζει τις βάσεις για δυνατές και υγιείς ενήλικες σχέσεις.
Αν δεν αγκαλιάσετε τα παιδάκια σας τώρα που είναι μικρά, πότε θα το κάνετε;
Ατρόμητοι δίχρονοι δίδυμοι μπόμπιρες
Αν και είναι υπέροχο να ζεις με δίχρονα παιδάκια, ταυτόχρονα είναι και εξαντλητικό…
Καθημερινά αντιμετωπίζω κλάματα, φωνές και εγωκεντρική συμπεριφορά, που ναι μεν είναι φυσιολογικό σε αυτή την ηλικία, από την άλλη όμως, πρέπει να το διορθώσω.
Δεν είναι καθόλου τυχαίος ο χαρακτηρισμός “τρομερά δίχρονα” (terrible twos)!
Στην περίπτωση που έχετε δίδυμα, όπως εγώ, η κατάσταση είναι ακόμα πιο δύσκολη, αφού συνήθως αντιλαμβάνονται τη δύναμή τους και κάνουν κόμμα εναντίον σας…
Κάθε φορά που τα διδυμάκια μου κάνουν μια σκανταλιά, ρωτάω “Ποιος το έκανε αυτό;”… Ο ένας δείχνει τον άλλο… Να γελάσω ή να κλάψω;
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι μικρά παιδιά που ψάχνουν τους εαυτούς τους κι εμείς oφείλουμε να τα βοηθήσουμε με απέραντη αγάπη, υπομονή, ενσυναίσθηση και σεβασμό στις ανάγκες και τις ιδιαιτερότητές τους.
Μην έχετε ενοχές και μην ξεχνάτε ότι κανένας δεν είναι τέλειος… Όλοι οι γονείς κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε για τα παιδιά μας…
Όλα όσα διαβάσατε, τα γράφει μία διδυμομαμά που δίνει μάχες καθημερινά με δύο ατρόμητους δίχρονους δίδυμους μπόμπιρες και τις περισσότερες τις χάνει!
Αφήστε μια απάντηση