“Η αγάπη είναι καρφίτσα βρε αμάν π’ αγκυλώνει τη καρδιά”, όπως λέει ένα παραδοσιακό τραγούδι από τα παράλια της Μικράς Ασίας.
Αγάπη είναι..
Να κλείνεις τα μάτια και να χαμογελάς.
Να ανοίγεις τα μάτια και να πετάς.
Να ζητάς συγνώμη.
Να δέχεσαι τη συγνώμη του άλλου.
Να νιώθεις ζεστασιά.
Να κλαις από χαρά.
Να νιώθεις ελευθερία.
Να λάμπεις από ευτυχία.
Να κάνεις υπομονή.
Να δίνεις σάρκα και ζωή.
Να κρατιέσαι χέρι χέρι.
Να είναι η καρδιά σου ένα ανθισμένο παρτέρι.
Να αφήνεσαι.
Να χάνεσαι.
Να δίνεις χωρίς να σου το ζητήσουν.
Να παίρνεις μόνο όσα σου δώσουν.
Να αγκαλιάζεις σφιχτά.
Να ανοίγεις διάπλατα φτερά.
Να χαϊδεύεις δυο ρυτιδιασμένα χέρια.
Να μετράς τα αστέρια.
Να μην μπορείς να κοιμηθείς.
Να μην μπορείς να συγκεντρωθείς.
Να μοιράζεσαι το τελευταίο κομμάτι σοκολάτας.
Να ζηλεύεις όσο πατάει η γάτα.
Να προσφέρεις δώρα και λουλούδια.
Να φτιάχνεις αυτοσχέδια τραγούδια.
Να γελάς.
Να πονάς.
Να κλείνεις στην αγκαλιά σου μικρά υπέροχα πλάσματα.
Να πιστεύεις στα θαύματα.
Να μην βαριέσαι.
Να μην χαλιέσαι.
Η αγάπη είναι το πολυτιμότερο αγαθό.
Η αγάπη είναι το υπέρτατο φυλαχτό.
Η αγάπη είναι καρφίτσα που αγκυλώνει την καρδιά…

Μη μιλάς άλλο για αγάπη, η αγάπη είναι παντού
«Τι είναι η αγάπη; Δεν είναι συμπόνια μήτε καλοσύνη. Στη συμπόνια είναι δύο, αυτός που πονάει κι αυτός που συμπονάει. Στην καλοσύνη είναι δύο, αυτός που δίνει κι αυτός που δέχεται. Μα στην αγάπη είναι ένας. Σμίγουν οι δύο και γίνονται ένα. Δεν ξεχωρίζουν. Το εγώ κι εσύ αφανίζονται. ΑΓΑΠΩ ΘΑ ΠΕΙ ΧΑΝΟΜΑΙ…»
Νίκος Καζαντζάκης
Υπάρχει πιο δυνατό συναίσθημα από αυτό;
Τι είναι για εσένα η αγάπη; Θα χαρώ πολύ να διαβάσω την απάντησή σου, στα σχόλια κάτω από το άρθρο.

Αφήστε μια απάντηση