Το πρώτο χρώμα που μου έρχεται στο μυαλό για την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου είναι το κόκκινο. Μαζί με αυτό και αναμνήσεις από την παιδική μου ηλικία.
Το παραδέχομαι, είμαι αθεράπευτα ρομαντική. Ειδικά αυτή την μέρα, μπορείς να δείξεις στους αγαπημένους σου την αγάπη σου. Αυτή η γιορτή μου αρέσει, μου ξυπνάει μνήμες και συναισθήματα. Της καρδιάς μου το κόκκινο χρώμα έχει την τιμητική του.
Είναι όμως και μια ευκαιρία να θυμηθείς και κάτι από τα παλιά. Μικρές αναμνήσεις που σχετίζονται με το κόκκινο και τις αποχρώσεις του!
Βαθύ, μεγαλόπρεπο μπορντώ.
Στο σπίτι μας, στο μικρό σαλονάκι, το πιο καθημερινό, είχαμε μπορντώ βελούδινους καναπέδες. Μου άρεσε η μαλακή αίσθηση του υφάσματος και ο τρόπος που γλιστρούσε απαλά κάτω από το χέρι μου. Μου δημιουργούσε ηρεμία και χαλάρωση. Αλίμονο όμως αν κατά λάθος το έγδερνα. Σκέτη ανατριχίλα!
Καθαρό, λαμπερό κόκκινο
Το πρώτο μου ρολόι Μίκι Μάους, με κατακόκκινα λουράκια και την φιγούρα του αγαπημένου μου ήρωα να δείχνει την ώρα, με το ένα του χέρι προς τα πάνω και το άλλο προς τα κάτω, σαν δείκτες. Ήμουν τόσο περήφανη που είχα δικό μου ρολόι και ήξερα να λέω την ώρα. Σήκωνα συνέχεια το μανίκι μου για να το βλέπουν οι συμμαθητές μου!
Φωτεινό, δροσερό πορτοκαλί
Κάθε απόγευμα στις έξι, εγώ έπαιζα στον δρόμο με τα παιδιά της γειτονιάς και η γιαγιά μου η Ιωάννα, μου έστυβε πορτοκαλάδα από φρέσκα πορτοκάλια και μου την έφερνε στο ποτήρι. Έπρεπε να την πιω αμέσως μονορούφι για να μην φύγουν οι βιταμίνες! Πόσο γλυκά και τρυφερά αναπολώ αυτές τις στιγμές. Αααααχ… ας μου έφερνε και τώρα την πορτοκαλάδα μου…
Παιχνιδιάρικο Φούξια
Ο χειμώνας ήταν περίοδος Κυριακάτικων οικογενειακών εκδρομών κι εξερευνήσεων στην Πάρνηθα. Περπατώντας στα μονοπάτια, έψαχνα τα μικρά φούξια λουλουδάκια που ξεπρόβαλλαν μέσα από τα πεσμένα φύλλα. Τα αγαπημένα μου κυκλάμινα. Ακόμα ενθουσιάζομαι όταν βλέπω αυτά τα λουλούδια, έστω κι αν είναι σε γλάστρα.
Παιδικό κοριτσίστικο ροζ
Το πρώτο φόρεμα που διάλεξα μόνη μου. Με τράβηξε το έντονο ροζ χρώμα του. Βέβαια ήταν ζιβάγκο ολόμαλλο και με τσίμπαγε και με φαγούριζε τόσο πολύ, που παρά την υπόσχεσή μου, στη μαμά μου, ότι θα το φοράω συνέχεια… δεν το έβαλα ποτέ! Μου άρεσε όμως να ανοίγω την ντουλάπα μου και να βλέπω το ωραίο χρώμα του.
Απαλό μωρουδίστικο ροζ
Η γιαγιά μου η Πόπη, μου είχε φέρει δώρο μια κούκλα μωρό με ροζ ρουχαλάκια. Εκείνη την εποχή στην Ελλάδα δεν κυκλοφορούσαν πολλές τέτοιες κούκλες. Πω πω… την αγάπησα αμέσως. Δεν πήγαινα πουθενά χωρίς εκείνη. Ακόμα κι όταν μεγάλωσα και η κούκλα είχε πια χαλάσει, τα ρούχα της είχαν σχεδόν λιώσει και της έλειπε το ένα μάτι… εγώ πάλι την αγκάλιαζα. Με βαριά καρδιά την αποχωρίστηκα.
Αποχρώσεις και αναμνήσεις που σχετίζονται με της καρδιάς μου το κόκκινο χρώμα. Τι πιο ταιριαστό και πρωτότυπο για την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου? Φυσικά, δεν ξεχνάμε τα λουλούδια, τις καρδούλες και τα σοκολατάκια!
Ποια από τις παραπάνω αποχρώσεις σου αρέσει περισσότερο? Συνδέεται με κάποια από τις παιδικές σου αναμνήσεις? Μήπως είχες κι εσύ ρολόι Μίκι Μάους? Περιμένω την απάντησή σου στα σχόλια, κάτω από το άρθρο. Μην αργείς…
Το κόκκινο χρώμα είναι αγαπημένο!!! Συμβολίζει για μένα το πάθος που πρέπει να ζούμε τη ζωή μας , την ένταση της καθημερινότητας..που τις περισσότερες φορές χτυπάει κόκκινο.. και τέλος την αγάπη που είναι η τροφή για όσα θέλουμε να κάνουμε!!!!
Πολύ ωραία τα λόγια σου Χαρά μου. Συμφωνώ απολύτως. Το χρώμα της αγάπης, του πάθους και της ζωής!
Εννοείται ότι δεν είχα ρολόι Μίκυ Μάους, ούτε ροζ φόρεμα! Ούτε καν μπορντώ καναπέ (εμείς είχαμε κυπαρρισι βελούδο….). Ταυτίζομαι λοιπόν με την πορτοκαλάδα, που αν και οι γιαγιάδες μου δεν έμεναν Αθήνα να μου τη φέρνουν, το έκανε η μαμά μου. Γενικά Μαργαριτάκι δεν γουστάρω αυτές τις αποχρώσεις! Και δυστυχώς ακόμα και σήμερα ΠΡΕΠΕΙ να πίνω πορτοκάλια! Αααααα!!!!!!!
Εγώ πάλι, τα πορτοκάλια τα έχω κόψει… Μόνο οι αναμνήσεις μου έμειναν… Νικόλ, ταυτιζόμαστε και στον βελούδινο καναπέ, απλά σε άλλο χρώμα… χαχααα
Της καρδιάς μου το βαθύ κόκκινο χρώμα!κυριολεκτικά κ μεταφορικά!να είμαστε καλά να εορτάζουμε
Να το γιορτάζουμε όσο πιο συχνά μπορούμε, όχι μόνο τη συγκεκριμένη μέρα!