Για να γνωριστούμε καλύτερα, μοιράζομαι μαζί σου μερικές πιο προσωπικές πληροφορίες για εμένα. To know us better!
Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο χαίρομαι κάθε φορά που λαμβάνω mail σου. Πολλές φορές με ρωτάς για το lifestyle μου και θέλεις να μάθεις περισσότερες πληροφορίες για εμένα.
Έχω γράψει αρκετά στη σελίδα μου About me, με αυτό το post όμως, θέλω να μοιραστώ μαζί σου πιο προσωπικά και ιδιαίτερα γεγονότα της ζωής μου…
1. Παιδικές αναμνήσεις
Γεννήθηκα σε μία περιοχή της Αθήνας, που δεν ήταν πυκνοκατοικημένη. Δεν υπήρχαν ακόμα πολυκατοικίες και από ένα σημείο του δρόμου και μετά ήταν μόνο βουνό με πέτρες. Την Άνοιξη κάναμε πικ-νικ και μάζευα χαμομήλια και μαργαρίτες.
Έζησα τα παιδικά μου χρόνια σε μια μονοκατοικία με αυλή και κήπο. Ήταν γεμάτος δέντρα, ελιές, συκιές, λεμονιές, μία δάφνη και μία μουσμουλιά. Έχω σκαρφαλώσει άπειρες φορές στα κλαδιά τους και είχα κρεμάσει κούνια από τριχιά σε μία ελιά.
Είχαμε πολλά λουλούδια και ζωάκια, όπως χρυσόψαρο, γάτες, παπάκι, κοτοπουλάκι, χελώνα και σκύλο. Α ναι… σκαλίζοντας τον κήπο πάντα έβρισκα μυρμήγκια, σκουλήκια και σαλιγκάρια. Πιάνονται κι αυτά για οικόσιτα;
2. Καλλιτεχνικές αναζητήσεις
Την εποχή των καλλιτεχνικών μου αναζητήσεων, γράφτηκα σε σχολή αγγειοπλαστικής του ΟΑΕΔ. Άντεξα μόνο έναν χρόνο γιατί δεν μου άρεσε να είμαι κάθε μέρα με στολή εργασίας μέσα στα νερά και τις λάσπες.
Πάντως έμαθα πώς να χειρίζομαι τον τροχό κι έφτιαξα όμορφα βάζα που ακόμα και σήμερα κοσμούν τα ράφια της μητέρας μου.
3. Ντροπαλή με ροζ μαγουλάκια
Μικρούλα, ήμουν τόσο ντροπαλή, που όταν μου μιλούσε κάποιος, έβαζα τα χέρια μου μπροστά στο πρόσωπό μου, για να κρυφτώ. Τα μάγουλά μου ήταν συνεχώς ροζ.
Αυτό συνεχίστηκε μέχρι που κάποιος “ψυχολόγος” συγγενής, μου έβαλε τις φωνές μπροστά σε όλους τους άλλους. Τρόμαξα τόσο που δεν το ξαναέκανα. Μεγάλωσα και ξέχασα το γεγονός, όμως πάντα ένιωθα μια αντιπάθεια προς τον συγκεκριμένο άνθρωπο, χωρίς να ξέρω το γιατί.
Το υποσυνείδητο θυμάται, ακόμα κι αν το μυαλό ξεχνάει!
4. Τροχαίο ατύχημα στο Oundle School της Αγγλίας
Τελειώνοντας τα αγγλικά, οι γονείς μου με έστειλαν στο Oundle School της Αγγλίας για δύο εβδομάδες (summer school), με σκοπό να τελειοποιήσω τα αγγλικά μου, αλλά και να έρθω σε επαφή με παιδιά από όλο τον κόσμο. Τι καταπληκτική εμπειρία!
Στο αεροδρόμιο, μας παρέλαβαν δάσκαλοι και μας μοίρασαν σε mini van για να μας οδηγήσουν στον χώρο του σχολείου. Σε κάποιο σημείο του δρόμου, υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες, το όχημά μας ξέφυγε από την πορεία του και πέσαμε σε γκρεμό 70 μέτρων. Όλα έγιναν σε δευτερόλεπτα. Το mini van στριφογύρισε 2-3 φορές και προσγειώθηκε ανάποδα στο τέλος της διαδρομής. Αν και είχα κλειστά μάτια, ένιωσα πολλές βαλίτσες να πέφτουν με ορμή πάνω μου και χώματα να με χτυπούν στο πρόσωπο. Άκουγα παιδιά να φωνάζουν και να κλαίνε, και η καρδιά μου χτυπούσε σαν τρελή.
Ήμουν από τους τυχερούς του ταξιδιού. Είχα μόνο μελανιές, γρατσουνιές και μικροκοψίματα. Επισκέφθηκα αγγλικό νοσοκομείο κι έδωσα κατάθεση σε αγγλικό αστυνομικό τμήμα για το ατύχημα.
Οι υπεύθυνοι του σχολείου για να με αποζημιώσουν, αλλά και για να μην γυρίσω με μελανιές σπίτι μου και τους δυσφημήσω, μου χάρισαν μία επιπλέον δωρεάν εβδομάδα διαμονής στο Oundle School!
Τρεις εβδομάδες μόνη μου στην Αγγλία! Αυτή είναι ζωή!
5. Δεκαπενθήμερο σεμινάριο παραδοσιακών χορών στις Πρέσπες
Η αγάπη μου για την ελληνική παράδοση και τον χορό είναι μεγάλη και δεν θα αλλάξει ποτέ. Όταν πρωτοξεκίνησα να χορεύω ήμουν τόσο ενθουσιασμένη που παρακολουθούσα συνεχώς σεμινάρια.
Μόλις άκουσα για ένα δεκαπενθήμερο σεμινάριο παραδοσιακών χορών στις Πρέσπες, το βρήκα εξαιρετική ευκαιρία να μάθω πολλά πράγματα και να ζήσω για λίγο σε ένα τόσο όμορφο μέρος. Πραγματικά δεν το μετάνιωσα…
Μέναμε σε παραδοσιακά καταλύματα της περιοχής. Το πρωί και το απόγευμα συνήθως κάναμε μαθήματα σε συγκεκριμένες περιοχές της Ελλάδας, το μεσημέρι τρώγαμε στην ταβέρνα του χωριού και το βράδυ γλεντούσαμε στην ίδια ταβέρνα με ζωντανή μουσική, χορεύοντας όσα μάθαμε εκείνη τη συγκεκριμένη μέρα. Μετά, το γλέντι συνεχιζόταν στα μπαράκια του χωριού. Ναι και στις Πρέσπες βρίσκεις after!
Για να μην πω για εκείνες τις βραδιές που πηγαίναμε σε παραδοσιακά πανηγύρια, με ντόπιους οργανοπαίχτες.
Φυσικά, κάναμε πολλές εκδρομές σε όλες αυτές τις υπέροχες περιοχές, Φλώρινα, Πρέσπες, Άγιος Αχίλλειος…
Αυτό που με εντυπωσίασε είναι ότι το μεγαλύτερο μέρος των μαθητών ήταν ξένοι κι όχι Έλληνες! Διψούσαν να μάθουν ελληνικούς παραδοσιακούς χορούς, αγαπούσαν τόσο πολύ αυτό που έκαναν και πολλοί από αυτούς πήγαιναν κάθε χρόνο!
Αυτές τις 15 μέρες, έπαθα υπερκόπωση, γιατί ήθελα να τα κάνω όλα. Γνώρισα όμως υπέροχους ανθρώπους, τόσο από την Ελλάδα, όσο κι από το εξωτερικό, έκανα φιλίες, έμαθα ιδιαίτερους παραδοσιακούς χορούς και συνάντησα σημαντικούς δασκάλους και οργανοπαίχτες. Έζησα για λίγο σε μια τόσο όμορφη περιοχή της χώρας μας και ξέφυγα από τους ρυθμούς της καθημερινότητάς μου.
6. Καφεδάκι κι εργόχειρο με τη γιαγιά Ιωάννα
Όταν ήμουν μικρή, είχα ιδιαίτερο δέσιμο με τη γιαγιά μου, την Ιωάννα. Περίμενα να τελειώσει τις δουλειές της και να κάτσουμε να πιούμε το ελληνικό καφεδάκι μας! Μην φαντάζεσαι ότι μου έφτιαχνε καφέ. Ήταν νερό με μισή κουταλιά καφέ για να νομίζω κι εγώ ότι κάτι πίνω.
Πίναμε, συζητούσαμε και πολλές φορές κεντούσαμε. Με έμαθε σταυροβελονιά κι απλή βελονιά όπως και πώς να ράβω κουμπιά και να μαντάρω κάλτσες. Ίσως αυτά σου φαίνονται περιττά, όταν όμως άνοιξα το δικό μου σπίτι, τα βρήκα μπροστά μου.
Το ωραίο είναι ότι δεν πίνω ποτέ καφέ. Δεν μου αρέσει η γεύση του και με ενοχλεί στο στομάχι. Είμαι του τσαγιού.
Και τι δεν θα έδινα όμως να ξανάπινα εκείνον τον νερωμένο καφέ με τη γιαγιά μου!
7. Συναυλία των Prodigy στον Λυκαβηττό
Αγαπώ τη μουσική και τον χορό και είμαι ανοιχτή σχεδόν σε όλα τα ακούσματα. Κάποια εποχή με είχε κερδίσει η rave μουσική! Έχω ακόμα τα cds από τότε.
Όταν λοιπόν ήρθαν οι Prodigy για συναυλία στον Λυκαβηττό, έβγαλα αμέσως εισιτήρια. Ήμουν όρθια μπροστά στη σκηνή και χοροπηδούσα στον ρυθμό της μουσικής.
Συνεχίζουν να μου αρέσουν πολλά κομμάτια rave, όμως για να πω την αλήθεια με έχουν κερδίσει καλλιτέχνες όπως Pink Martini, Adelle, Αρβανιτάκη, Μαραβέγιας και οι αγαπημένοι μου Τακίμ.
8. Τρέλα με τα Lego και τα Playmobil
Τρελαίνομαι να συναρμολογώ Lego και Playmobil! Όταν ήταν μικρός ο αδερφός μου, την ώρα που κοιμόταν, έπαιζα κρυφά με τα playmobil του. Αλήθεια, γιατί δεν μου έπαιρναν κι εμένα;
Αν εκείνη την εποχή υπήρχε σαν παιδική δραστηριότητα η ρομποτική, θα ήμουν πολύ καλή.
Πάντως τώρα, ασχολούμαι με τα Lego του ανιψιού μου!
9. Χορευτική παράσταση στο Ηρώδειο
Μία από τις σημαντικότερες χορευτικές στιγμές μου, ήταν όταν με επέλεξαν να χορέψω σε παράσταση στο Ηρώδειο. Ήμουν τόσο ενθουσιασμένη που δεν με ενδιέφερε ούτε σε ποια περιοχή, ούτε πόση ώρα, ούτε με ποιους χορούς. Αρκεί που θα πάταγα το πόδι μου σε μια σκηνή που είχαν πατήσει πριν από μένα τόσοι σημαντικοί καλλιτέχνες…
Ολόκληρο το καλοκαίρι έκανα πρόβες, τα γόνατά μου πονούσαν και είχα κουραστεί υπερβολικά. Ήμουν όμως εστιασμένη στον στόχο μου…
Έφτασε η μεγάλη μέρα! Έβαλα την παραδοσιακή φορεσιά μου, Στεφανοβίκειο Μαγνησίας, το καλύτερό μου χαμόγελο, έπιασα το χέρι της διπλανής μου και μόλις άκουσα τη μουσική, έκανα το πρώτο βήμα… Η καρδιά μου χτυπούσε σαν τρελή. Ένιωσα ότι όλοι οι προβολείς έπεφταν μόνο πάνω μου, ότι χόρευα μόνη μου κι όλα τα μάτια ήταν στραμμένα σε εμένα.
Τι συγκλονιστική στιγμή! Όσες παραστάσεις κι αν έχω χορέψει από τότε, αυτή έχει μείνει χαραγμένη στη μνήμη μου…
To know us better
Μετά από έναν ολόκληρο χρόνο, γνωρίζεις πια πολλά για τον τρόπο σκέψης μου. Σίγουρα έχεις κρυφοκοιτάξει στο Instagram μου για να δεις πιο ιδιαίτερες στιγμές από τη ζωή μου.
Όμως αυτό δεν μου φτάνει…
Θέλω πολύ να γνωριστούμε καλύτερα… Γι’ αυτό σήμερα μοιράζομαι μαζί σου μερικές πιο προσωπικές μου πληροφορίες. To know us better!
Εσύ, θα ήθελες να μοιραστείς κάτι από τη ζωή σου μαζί μου; Θα χαρώ πολύ να λάβω μήνυμά σου.
Φιλικά πάντα
Αφήστε μια απάντηση